Voor vrijwilligers en mantelzorgers

Waarom deze methode voor vrijwilligers en mantelzorgers ?

- de bewoner kan in een groot aantal gevallen niet meer duidelijk maken wat hij-zij wil,
- het is niet meer te lezen of mee te voelen in welke wereld de bewoner verblijft, wat hij-zij ziet of denkt,
- de bewoner kan in verzet gaan tegen dagelijkse handelingen zoals bijvoorbeeld eten of wassen, of er verdrietig of angstig van worden.

Onderstaande vragen zijn allemaal opgetekend uit de monden van vrijwilligers :
- Ik voel me beperkt in mijn mogelijkheden tot contact maken met de cliënt
- Ik vind het lastig als mensen niet meer praten en de taal niet meer begrijpen
- Ik voel me regelmatig tekort schieten : wat kan ik nog bieden?
- Ik vind het moeilijk om aan te voelen wat de cliënt wil/voelt
- Ik word regelmatig afgewezen door de cliënt, hoe komt dat?
- Ik vind het moeilijk om “gek” te doen met de mensen, dan voel ik me bekeken.

De wens om het goed te doen is groot.
De wens om contact te maken is groot.
De wens om er echt voor de ander te zijn is groot.
De wens om tijd te hebben voor de bewoner is groot.

De benaderingswijze die stichting miMakkus heeft ontwikkeld geeft medewerkers handvatten om op andere manieren contact te maken met hun bewoners.
Om de lichaamstaal van de bewoner beter te begrijpen, om in de wereld van de bewoner te stappen.
Om zo meer SAMEN te kunnen zijn met de bewoner.
Om zo het welzijn van zowel de dementerende als van de medewerkers te vergroten.
Alsmede het werkplezier!